In haar beleidsagenda Duurzame financiering spreekt minister Kaag alleen over banken, verzekeraars, pensioenfondsen en vermogensbeheerders. Ze vergeet de rol die accountants en andere financiële adviseurs kunnen spelen op weg naar een meer duurzame economie. Dat stelt Fred de Jong, associate lector Sustainable Finance & Tax aan de HAN University of Applied Sciences.
Volgens De Jong kan de ‘beperkte scope’ van Kaag (en klimaatminister Jetten) de transitie naar een duurzame economie belemmeren. ‘Nederland telt tienduizenden financieel adviseurs’, stelt hij in een artikel op LinkedIn. ‘Zij hebben elke dag contact met hun klanten, zowel consumenten als bedrijven. Negen op de tien MKB‘ers maakt gebruik van een financieel adviseur. Als al deze adviseurs met hun klanten in gesprek gaan over de mogelijkheden tot verduurzaming, kan de transitie versneld worden.’ Kaag had financieel adviseurs kunnen aansporen om duurzaamheid structureel onderdeel te laten zijn van adviesgesprekken, meent De Jong. Ook had ze kunnen kijken naar de toegankelijkheid van duurzame instrumenten en had ze duurzaamheidsadvies fiscaal aftrekbaar kunnen maken.
Gemiste kans
Het goede nieuws is dat financieel adviseurs in de praktijk al bezig zijn met het thema duurzaamheid. Uit een recente enquête onder ruim 500 belasting- en financieel adviseurs, uitgevoerd door de HAN University of Applied Sciences, blijkt dat 33% van de belastingadviseurs en 50% van de financieel adviseurs verduurzaming al bespreken met hun MKB-klanten. Zonder dat daar dwingende wetgeving voor nodig is. Uit hetzelfde onderzoek komt ook naar voren dat adviseurs behoefte hebben aan duidelijk beleid vanuit de overheid en meer instrumenten om het MKB te helpen verduurzamen. Voor de minister een gemiste kans om in haar beleidsagenda ook de adviseurs te betrekken, vindt De Jong. De accountant is vaak de belangrijkste adviseur van de MKB-ondernemer en kan volgens de lector echt een verschil maken in de transitie.
Lobby, verdeeldheid en imago?
De HAN-lector vindt het ‘gissen’ wat de reden is dat minister Kaag, net als haar voorganger Hoekstra, zo weinig oog heeft voor de waarde van financieel advies. Komt het omdat de lobby van banken en verzekeraar vele malen sterker en groter is? Of speelt een rol dat financieel adviseurs verdeeld zijn over verschillende groepen en spreken met meerdere monden? Of ligt het eraan dat het imago van de adviseurs de laatste decennia niet erg goed is bij beleidsmakers?