Erik Marcus

De Algemene Rekenkamer zet het liefst een dikke vette streep door de landbouwvrijstelling. De vrijstelling heeft geen duidelijk doel en leidt ook nog tot ongelijkheid tussen belastingplichtigen. Weg er mee maar als dat net te ver gaat, gezien een aantal negatieve effecten, dan in ieder geval aanpassen. En onder aanpassen mag worden verstaan, beperken. Vooralsnog heeft in ieder geval minister Schouten de discussie voor zich uitgeschoven en ook is zij nog niet zonder meer bereid de conclusies van de Algemene Rekenkamer volledig over te nemen. Maar hoe lang zit zij er nog?

September 2021 werd bekend dat de overheid broedt op vergaande plannen voor de onteigening van agrarische ondernemers. Doel is het sneller verlagen van de stikstofuitstoot. Veehouders – niet alleen melkveehouders – die met hun bedrijf in de buurt van een natuurgebied zitten, kunnen te maken krijgen met een gedwongen verkoop van hun bedrijf. Dit scenario is denkbaar wanneer de opkoop van productierechten niet tot niet genoeg vermindering van de stikstofuitstoot leidt. Bij elke regeling die wordt aangekondigd kan de vraag worden gesteld of de agrariërs klaar zijn om aan de regeling deel te nemen. Wellicht is het verstandig om de rechtsvorm van het bedrijf als voorbereiding daarop aan te passen. Vanzelfsprekend is de laagste belastingheffing daarbij het doel.

Wanneer een ondernemer subsidie ontvangt moet u er rekening mee houden dat de belastingdienst daar ook een graantje van wil meepikken. In ieder geval kijken zij kritisch naar de wijze waarop de ontvangen subsidie in de belastingaangifte is opgenomen. In februari 2021 moest de Hoge Raad de knoop doorhakken over de wijze waarop de subsidie tussen de maten/melkveehouders van een maatschap mocht worden verdeeld en over de fiscale verwerking van de subsidie bij een waardevermindering van landbouwgrond. Beide partijen gingen elk met iets naar huis.