Een vrouw ontving jarenlang kinderopvangtoeslag. Zij claimde dat bij de berekening fouten waren gemaakt. De Belastingdienst gaf haar deels gelijk en kende compensatie toe. De vrouw ging hier niet mee akkoord. Ze eiste onder meer dat de rekening van haar accountant, die ze had ingezet om haar gelijk aan te tonen, zouden worden vergoed. De rechter deed onlangs uitspraak.
In 2021 gaf de Belastingdienst toe dat bij de beoordeling van de jaren 2006, 2008, 2009, 2011, 2012 en 2013 fouten waren gemaakt. De vrouw kreeg hiervoor een compensatie van 49.004 euro, maar vond ook dat haar situatie ook in 2007 verkeerd was beoordeeld. Ze had over dit jaar kinderopvangtoeslag moeten terugbetalen. Naar eigen zeggen was dit onterecht: er was volgens haar sprake geweest van ‘institutionele vooringenomenheid of onbillijkheden van overwegende aard’, waarbij ze doelde op de kindertoeslagenaffaire.
Betalingsregeling
Anders dan de Belastingdienst/Toeslagen heeft gesteld, zo stelde de vrouw, had zij wel degelijk in 2007 verzocht om een betalingsregeling. Dit was tevergeefs. In de jaren erna was haar accountant bezig een betalingsregeling voor haar te krijgen voor alle belastingschulden inclusief die van de kinderopvangtoeslag. Zij gaf de rechtbank ter onderbouwing na de zitting een verklaring van de accountant met bijlagen. Verder voerde ze aan dat er ook mondeling verzoeken om een betalingsregeling waren afgewezen. Ze vond verder dat de kosten voor haar accountant vergoed dienden te worden.
De Belastingdienst/Toeslagen bracht daar tegenin dat uit het na de zitting verrichte onderzoek was gebleken dat de vrouw over toeslagjaar 2007 (en de jaren daaromheen) geen betalingsregeling was geweigerd. Volgens de Belastingdienst/Toeslagen had ze daarom geen recht op een O/GS-vergoeding. Ook was eiseres geen betalingsregeling geweigerd voor andere toeslagsoorten of bij andere onderdelen van de Belastingdienst. De Belastingdienst/Toeslagen zag daarbij geen reden om de kosten van de accountant te vergoeden.
Toeslagenaffaire
De rechtbank merkte allereerst op dat uit het dossier en uit de verklaringen van eiseres en haar zoon op de zitting duidelijk blijkt dat de toeslagenaffaire mentaal diepe sporen heeft achtergelaten bij haar en haar kinderen. Begrijpelijkerwijs is voor eiseres gevoelsmatig sprake van één groot onrecht dat zich gedurende meerdere jaren heeft voorgedaan, aldus de rechtbank. Omdat deze zaak echter alleen om een compensatie voor het toeslagjaar 2007 draaide, kon de rechtbank alleen maar beoordelen of de Belastingdienst/Toeslagen eiseres terecht geen compensatie had toegekend voor dat jaar.
Accountantskosten
De rechtbank vond dat de vrouw niet aannemelijk had kunnen maken dat zij een verzoek om een betalingsregeling had gedaan die betrekking kon hebben op het toeslagjaar 2007. Uit het dossier bleek namelijk dat deze terugvordering op 9 december 2011 was verrekend met de kinderopvangtoeslag van het toeslagjaar 2012. Het bleek ook uit het overzicht van de accountant van de vrouw. Het verzoek van eiseres om een persoonlijke betalingsregeling voor het toeslagjaar 2007 moet dus zijn gedaan tussen het moment van de definitieve vaststelling van de kinderopvangtoeslag 2007 op 30 december 2010 en de verrekening van de terugvordering op 9 december 2011. Dit heeft eiseres niet onderbouwd met de verklaring van de accountant.
Uit de brief van de accountant blijkt dat hij eiseres heeft bijgestaan sinds 2014. Op dat moment was de terugvordering al verrekend en daarmee voldaan. De stukken van de accountant kunnen dus niet betrekking hebben op de terugvordering van het toeslagjaar 2007, aldus de rechtbank. Alles wat eiseres verder over verzoeken tot betalingsregelingen heeft aangevoerd, ziet niet specifiek op die periode. Uit de verklaring van de accountant leidde de rechtbank af dat de beslaglegging ziet op de periode ná 2011, zodat ook de verklaring van eiseres over de beslaglegging niet als onderbouwing kon gelden. De rechtbank wees de eis van de vrouw dus af, en was met de Belastingdienst/Toeslagen van oordeel dat de accountantskosten niet hoefden te worden vergoed.
Lees hier de uitspraak.
