Een dga is enig aandeelhouder en bestuurder van een BV die geen werknemers in dienst heeft en gevestigd is in Nederland. De activiteiten van de BV bestaan uit het begeleiden van accountants en belastingadviseurs bij de koop, verkoop en fusies van kantoren. Er is door de BV in 2020 geen loon uitbetaald en ook geen loonheffing afgedragen. De BV dient ook geen aangifte Vpb in voor het jaar 2020.
Hoewel de dga voor het jaar 2020 is uitgenodigd, herinnerd en aangemaand om aangifte IB/PVV te doen, dient hij geen aangifte in. Ook voor de jaren 2014 tot en met 2019 dient hij geen aangifte IB/PVV in. De inspecteur legt hem een aanslag IB/PVV op voor het jaar 2020 naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 46.000,- geheel bestaande uit gebruikelijk loon. De dga maakt bezwaar tegen de aanslag en gaat na de uitspraak op bezwaar van de inspecteur in beroep bij de rechtbank Zeeland-West-Brabant.
De rechtbank is van oordeel dat de bewijslast moet worden omgekeerd en verzwaard omdat de dga de vereiste aangifte niet heeft gedaan. Ook is de aanslag niet te hoog vastgesteld omdat de inspecteur terecht heeft geconcludeerd dat de gebruikelijk loonregeling van toepassing is. De aanslag berust op een redelijke schatting van het gebruikelijk loon. De dga stelt dat het gebruikelijk loon in 2020 te hoog is vastgesteld. Volgens hem heeft de BV in 2020 verlies geleden en moet het gebruikelijk loon daarom op nihil worden gesteld.
Verlies geen reden voor lager gebruikelijk loon
Naar het oordeel van de rechtbank heeft de dga met die enkele stelling niet aan de op hem rustende verzwaarde bewijs voldaan. De stelling van de dga is niet met stukken onderbouwd en de stelling is ook niet te verifiëren omdat de BV geen aangifte heeft ingediend. Ook al zou sprake zijn van een verlies in 2020, wil dat naar het oordeel van de rechtbank niet zeggen dat in het geheel geen arbeid is verricht en het in aanmerking genomen gebruikelijk loon van € 46.000,- te hoog is. Een incidenteel verlies is op zichzelf ook geen reden om het gebruikelijk loon op een lager bedrag dan het normbedrag vast te stellen.
De daarbij opgelegde verzuimboete is naar het oordeel van de rechtbank ook terecht opgelegd omdat vast staat dat de BV geen aangifte heeft gedaan, hoewel hij is uitgenodigd, herinnerd en aangemaand. Daarom is de dga in beginsel in verzuim. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de dga niet aannemelijk gemaakt dat sprake is van avas.
Tijdens de zitting gaf de dga aan dat hij over 2020 geen aangifte heeft gedaan omdat over eerdere jaren een geschil liep met de inspecteur met betrekking tot andere belastingmiddelen en hij zich genoodzaakt voelde de uitkomst daarvan af te wachten. De geschillen met betrekking tot andere belastingmiddelen of andere jaren en het handelen van de inspecteur bij het onderzoek daarnaar zijn, naar het oordeel van de rechtbank, geen beletsel voor het doen van aangiften IB/PVV over de privé-inkomsten van de dga. De rechtbank stelt vast dat sprake is van stelselmatig verzuim en de boete is passend en geboden.
Meerdere jaren sprake van verzuim
Dat de dga al eerder in verzuim is geweest blijkt uit een in 2016 gestart boekenonderzoek van de Belastingdienst naar de aanvaardbaarheid van de aangiften vennootschapsbelasting en omzetbelasting van de BV over de tijdvakken gelegen in de periode 1 januari 2011 tot en met 31 december 2015. Voor het jaar 2013 is niet de vereiste aangifte gedaan en is een navorderingsaanslag terecht opgelegd naar het oordeel van de rechtbank. Voor de jaren 2014 tot en met 2016 en voor het jaar 2019 is vast komen te staan dat geen aangifte is gedaan voor die jaren (ECLI:NL:RBZWB:2024:3599).
Voor het jaar 2013 is niet in geschil dat de dga in zijn aangifte voor het jaar 2013 ten onrechte geen rekening heeft gehouden met een gebruikelijk loon van € 43.000,-. De rechtbank acht aannemelijk dat de dga wist dat hij een gebruikelijk loon uit de vennootschap moest aangeven en dat door in het geheel niet verantwoorden van een gebruikelijk loon een aanzienlijk bedrag aan verschuldigde belasting niet zou worden geheven.
Deskundigenonderzoek
De dga geeft aan tijdens de zitting aan dat hij de aan hem opgelegde aanslagen IB/PVV voor de jaren 2014, 2015, 2016 en 2019 niet aanvecht. Hij heeft enkel bezwaar tegen de verzuimboeten. Voorafgaand aan de zitting doet de dga een verzoek aan de rechtbank gedaan om een deskundigenonderzoek te laten plaatsvinden naar de administratie. Volgens hem kloppen de door de inspecteur gehanteerde cijfers niet. De rechtbank ziet daar geen aanleiding voor omdat het op de weg ligt van de BV om een deugdelijke administratie te voeren.
Gedurende het boekenonderzoek is de dga benaderd door een andere BV om de verwerking van de administratie over te nemen (ECLI:NL:RBZWB:2024:3603). Daarbij zijn in 2016 correcties aangebracht op de bestaande administratie van 2013 en voor 2014 en 2015 is de administratie volledig opnieuw ingeboekt. De gecorrigeerde administratie is aan de inspecteur aangeleverd in de vorm van een auditfile.
De dga begint het hoorgesprek dat plaatsvindt tussen de inspecteur met de dga tijdens de loop van het boekenonderzoek met de opmerking wat het boekenonderzoek en het onderzoek van de FIOD emotioneel voor hem betekent en dat hij kapot is van de gehele affaire. De dga kan echter niet de twijfel wegnemen bij de inspecteur over vragen met betrekking tot de omzet.
Verschillen in omzet op V&W en aangifte
De inspecteur merkte op dat er tijdens het boekenonderzoek belangrijke verschillen zijn geconstateerd tussen de omzet volgens de verlies-en winstrekening en de op de aangiften OB vermelde omzet. De dga geeft aan dat het probleem in de voorbelasting zit. Volgens de inspecteur klopt dit niet omdat bij het controleren van de voorbelasting bleek dat er facturen ontbraken in de aan de inspecteur overhandigende ordner met onderliggende bescheiden. Omdat de BV niet beschikte over alle opgevraagde facturen is de naheffingsaanslag omzetbelasting opgelegd.
In het controlerapport corrigeert de inspecteur diverse kosten in de omzetbelasting. Dit betreft correcties op de telefoonkosten, diverse correcties in de voorbelasting en correcties bij de verschillen tussen de administratie conform de ingediende auditfile en de ingediende aangifte OB.
Voor de vennootschapsbelasting legt de inspecteur een navorderingsaanslag 2013 op en aanslagen Vpb op voor de jaren 2014 tot en met 2016. De inspecteur heeft zich op het standpunt gesteld dat voor de vennootschapsbelasting 2013 tot en met 2016 de vereiste aangiften niet zijn gedaan zodat de bewijslast dient te worden omgekeerd en verzwaard. De inspecteur wijst daarbij voor de jaren 2013 en 2014 naar de in het boekenonderzoek opgenomen correcties.
Auditfile is leidend
Naar het oordeel van de rechtbank mocht de inspecteur van die auditfiles uitgaan en is voor beide jaren op basis daarvan aannemelijk dat sprake is van één of meer gebreken die ertoe hebben geleid dat de werkelijk verschuldigde belasting verhoudingsgewijs aanzienlijk lager is dan de werkelijk verschuldigde belasting. De dga heeft onvoldoende gemotiveerd betwist dat de correcties voortvloeiend uit de auditfiles onjuist zijn. De dga heeft haar betwisting niet voldoende inzichtelijk nader onderbouwd door alleen op de tijdens het hoorgesprek overhandigde ordner te wijzen.
Voor de jaren 2015 en 2016 s de inspecteur bij zijn schatting uitgegaan van de auditfiles en het boekenonderzoek. Naar het oordeel van de rechtbank is daarom sprake van een redelijke, althans niet willekeurige, schatting. Het is aan de dga om aan te tonen dat de uitspraken op bezwaar te hoog zijn. De rechtbank overweegt dat de dga heeft verwezen naar de door haar in de bezwaarfase overgelegde ordner en gesteld dat de correcties onjuist zijn. Daarmee heeft de dga naar het oordeel van de rechtbank niet voldaan aan de op haar rustende verzwaarde bewijslast. Dit brengt mee dat de uitspraken op bezwaar in stand blijven.
De vergrijpboete en verzuimboete zijn naar het oordeel van de rechtbank terecht opgelegd omdat de dga niet aannemelijk heeft gemaakt dat sprake is van avas. De verzuimboete dient wel gematigd te worden vanwege overschrijding van de redelijke termijn.
Schadevergoeding
De dga doet nog een verzoek om schadevergoeding omdat hij, naar eigen zeggen, schade heeft geleden door het optreden van de inspecteur onder meer tijdens het boekenonderzoek. Volgens de dga is hij als een misdadiger behandeld. De rechtbank overweegt dat voor geschillen over de omzetbelasting daarbij geldt dat de belastingrechter alleen een schadevergoeding kan toekennen bij een gegrond beroep. In dit geval zijn de beroepen over de naheffingsaanslagen omzetbelasting ongegrond.
Hoewel de inspecteur in de bezwaarfase ten onrechte geen kostenvergoeding heeft toegekend, heeft de dga niet aannemelijk gemaakt dat sprake is van schade als gevolg van een onrechtmatigheid. Ook overigens heeft de dga niet aannemelijk gemaakt dat de inspecteur onrechtmatig heeft gehandeld. De rechtbank wijst het verzoek om schadevergoeding daarom af.
