Als een werkgever de vergoeding of verstrekking van maaltijden aan werknemers niet aanmerkt als loon in natura dan zijn deze loonkosten beperkt aftrekbaar, oordeelt Hof Den Bosch. Daarmee wordt de inspecteur die de aftrekbeperking wil toepassen in het gelijk gesteld.
Een IB-ondernemer die een supermarkt exploiteert past voor zijn personeel in 2016 de werkkostenregeling toe. Tot de loonkosten die ten behoeve van zijn werknemers in 2016 zijn gemaakt behoort een bedrag van € 6.533,91 dat op grond van de werkkostenregeling voor de loonbelasting onbelast is gebleven.
Het gaat daarbij om vergoedingen en verstrekkingen van (op de werkplek) genuttigde maaltijden, consumpties, personeelsfeesten en werkkleding, waarvan de vergoedingen en verstrekkingen voor een deel cao-gerelateerd zijn.
Volgens de ondernemer zijn de kosten die onder de werkkostenregeling vallen uitgesloten van de aftrekbeperking zoals opgenomen in artikel 3.15 Wet IB 2001. De inspecteur heeft de aanslag IB/PVV 2016 opgelegd waarbij hij de aftrekbeperking wel heeft toegepast.
Werkkostenregeling
Het hof oordeelt dat na invoering van de werkkostenregeling (in 2011) het loonbegrip van artikel 10, lid 1, Wet op de loonbelasting 1964 is gewijzigd. In die zin dat met ingang van 2011 onder het loonbegrip mede wordt begrepen “hetgeen wordt vergoed of verstrekt in het kader van de dienstbetrekking”. Tegelijkertijd is artikel 11, lid 1, onderdelen a en b, Wet LB (oud) komen te vervallen. Hierin was geregeld dat bepaalde vergoedingen en verstrekkingen niet tot het loon behoorden.
De ondernemer stelde dat deze toevoeging een uitbreiding is van het loonbegrip. Aangezien de aftrekbeperking van artikel 3.15, lid 1, onderdelen a en b, Wet IB 2001 niet ziet op loonkosten is in de visie van de ondernemer de aftrekbeperking niet van toepassing.
De inspecteur daarentegen stelt dat voor de uitsluiting van de aftrekbeperking aansluiting is gezocht bij de belastbaarheid van de vergoeding of verstrekking in de loonbelasting. Als de vergoeding of verstrekking loon vormt en onbelast is (door toepassing van de werkkostenregeling) is de aftrekbeperking van toepassing.
Besluit staatssecretaris van Financiën
De ondernemer verwees naar een besluit van de staatssecretaris van Financiën waaruit volgde dat als loonkosten aan te merken uitgaven die verband houden met voedsel volledig aftrekbaar zijn bij het bepalen van de winst.
Dat zou dus in dit geval inhouden dat de als loonkosten aan te merken uitgaven die verband houden met voedsel volledig aftrekbaar zouden zijn bij het bepalen van de winst. Dit betekent dat indien een werkgever aan zijn personeel gratis maaltijden verstrekt de aftrekbeperking van voormeld artikel slechts van toepassing is op dat deel van de kosten van de maaltijd dat niet is aan te merken als loon in natura.
Het hof is van oordeel dat het besluit van de staatssecretaris niet anders kan worden gelezen dan dat kosten voor het verstrekken van voedsel aan personeel volledig aftrekbaar zijn, voor zover bij de werknemer loon in natura in aanmerking wordt genomen.
Juist is dat slechts voor zover de gemaakte kosten van voedsel het in aanmerking te nemen loon in natura overtreffen de aftrekbeperking van toepassing is. Doordat hier de werkkostenregeling is toegepast, zijn de maaltijden niet bij de werknemer belast als loon in natura.
De aftrekbeperking, zoals bepaalt door de inspecteur kan bij het hof gehoor vinden en het beroep van de ondernemer wordt ongegrond verklaard.